Lewis & Short

ŏcellātus, a, um, adj. [ocellus], having little eyes (ante class. and post-Aug.).
Only as subst.: ŏcellātum, i, n., a small stone marked with eyes or spots: altera exorat patrem libram ocellatorum (like dice), Varr. ap. Non. 213, 30: ocellatis ludere, Suet. Aug. 83 (also v. l. for oculatae, id. Dom. 8).