Lewis & Short

ŏdĭōsus, a, um, adj. [odium], hateful, odious, vexatious, offensive, unpleasant, disagreeable, annoying, troublesome, etc. (class.; syn.: invisus, offensus).

  1. I. Of persons: odiosus mihi es, Plaut. Ps. 1, 1, 28: infestum et odiosum esse alicui, id. Truc. 1, 1, 65; Lucr. 4, 1165: senex, Ov. R. Am. 471.
  2. II. Of things: dona odiosa ingrataque, Plaut. Truc. 4, 1, 7: odiosa et inepta amatio, id. Rud. 4, 5, 14: motus odiosiores, Cic. Off. 1, 36, 130: verbum, id. Or. 8, 25: odiosissima natio, Phaedr. 2, 5, 4: cupidis rerum talium odiosum fortasse et molestum est carere, it is vexatious, unpleasant, Cic. Sen. 14, 47; id. Phil. 1, 11, 27.
    Hence, adv.: ŏdĭōsē, in a hateful manner, odiously, vexatiously: facere, Plaut. Bacch. 4, 9, 139: dicere, Cic. Brut. 82, 284; Ter. Ad. 4, 2, 49; Cic. de Or. 2, 65, 262.
    Sup.: odiosissime, Aug. de Dono Persev. 61.