Lewis & Short

ŏpĭpărus, a, um (post-class. collat. form ŏpĭpăris, e), adj. [ops-paro], richly furnished, rich, splendid, sumptuous (anteand post-class.): opiparum magnarum copiarum apparatum, Paul. ex Fest. p. 188 Müll.: Athenae, Plaut. Pers. 4, 4, 1: opimitates, id. Capt. 4, 1, 2: obsonia, id. Mil. 2, 1, 29: munera, App. M. 5, p. 165, 37.
In the form opiparis, App. M. 1, p. 113, 13.
Adv.: ŏpĭpărē, richly, splendidly, sumptuously (class.): instructa domus opime atque opipare, Plaut. Bacch. 3, 1, 6: apparatum convivium, Cic. Off. 3, 14, 58; cf. id. Att. 13, 52, 1; App. M. 5, p. 162, 14.