Lewis & Short

păvīmentum, i, n. [pavio], a floor composed of small stones, earth, or lime, beaten down with a rammer, a hard floor, a pavement: ibi de testā aridā pavimentum struito: ubi structum erit pavito fricatoque oleo, uti pavimentum bonum siet, Cato, R. R. 18; so id. ib. 9; Varr. R. R. 1, 51: pavimenta Poenica marmore Numidico constrata significat Cato, cum ait, etc., Fest. p. 242 Müll.: facere, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1: mero Tingere pavimentum, Hor. C. 2, 14, 26: pavimenta fistucis pavita, Plin. 36, 25, 61, § 185; cf. Vitr. 7, 1; Caes. B. C. 3, 105.
Also, of the covering of a roof, tiling, Auct. B. Alex. 1.