pēnĭcŭlāmentum, i, n. [peniculus]. 
- I.  A tail, train, Arn. 5, 163 (11).
- II.  Transf., a train of a garment (ante-class.): pendent peniculamenta unum ad quemque pedum, Enn. Ann. ap. Non. 149, 32 (Ann. v. 363 Vahl.); Lucil. and Caecil. ap. Non. 149, 33, and 150, 3.