Lewis & Short

phōnascus, i, m., = φωνασκός (singing-master; hence),

  1. I. A teacher of singing and declamation: phonascus assum vocis suscitabulum, Varr. ap. Non. 176, 30; Suet. Ner. 23: dare operam phonasco, id. Aug. 84; Quint. 11, 3, 22.
  2. II. A musical director, chorister: psalmorum hic modulator et phonascus, Sid. Ep. 4, 11.