1. pŏpŭlātĭo, ōnis, f. [populor], a laying waste, ravaging, plundering, spoiling, devastation, etc. (not in Cic.). 
- I.  Lit.: populationem effuse facere, Liv. 2, 64.
In plur.: populationibus incursionibusque, Liv. 3, 3 fin.: hostem rapinis, pabulationibus populationibusque prohibere, Caes. B. G. 1, 15. 
- B.  Transf. 
 
- 1.  Concr., things plundered, plunder, booty: Veientes pleni populationum, Liv. 2, 43.
 
- 2.  A ravaging, destroying done by animals: a populatione murium formicarumque frumenta defendere, Col. 2, 20; so, volucrum, id. 3, 21.
 
- II.  Trop., destruction, corruption, ruin (post-Aug.): morum, Plin. 9, 34, 53, § 104; of ruin through luxury, Col. 1, 5, 7.