Lewis & Short

2. prōgressus, ūs, m. [progredior], a going forward, advance, progress (class.).

  1. I. Lit.: (Antonium) Brutus progressu arcuit, Cic. Phil. 11, 2, 4.
    Of the planets: progressus et regressus constantes, Cic. N. D. 2, 20, 51: progressum praecipitem, inconstantem reditum videt, id. Att. 2, 21, 3.
    1. * B. Transf., concr., a jetty, pier, mole, Vitr. 5, 12, 2.
  2. II. Trop.
    1. A. Advancement, progress, growth, increase, etc.: aetatis, Cic. Phil. 5, 17, 47: primo progressu, at the first outset, i. e. at the very commencement, id. Ac. 2, 28, 92: in studiis progressus facere, id. Tusc. 4, 19, 44; cf.: progressus habere in Stoicis, id. N. D. 1, 6, 15: tantum progressum facere, Nep. Cat. 3, 2.
    2. B. In partic., course, progress, of events: homo causas rerum videt, earumque progressus et quasi antecessiones non ignorat, Cic. Off. 1, 4, 11.