Lewis & Short

quĕrĭbundus, a, um, adj. [queror], complaining (rare but class.).

  1. A. Of persons: totos lustrat queribunda penates, Val. Fl. 7, 126.
  2. B. Of things: magnā et queribundā voce dicebat, Cic. Sull. 10, 30: senectus, Sil. 13, 583.