Lewis & Short

raptim, adv. [raptus, from rapio], by snatching or hurrying away, i. e.,

  1. I. Violently, greedily, rapaciously (very rare): ludunt raptim pila, Nov. ap. Non. 96, 20: semine raptim avium fame devorato, Plin. 17, 14, 22, § 99.
    Far more freq. and class.,
  2. II. Hastily, suddenly, speedily, hurriedly: mittere, Lucr. 1, 662: haec scripsi raptim, ut, etc., Cic. Att. 2, 9, 1: cui donet inpermissa raptim Gaudia, Hor. C. 3, 6, 27: aliquem sequi, Liv 26, 5: omnia raptim atque turbate aguntur, Caes. B. C. 1, 5; cf.: raptim omnia praepropere agendo, Liv. 22, 19: praecipitata raptim consilia, id. 31, 32: proelium inire raptim et avide, id. 9, 35: ignis raptim factus, id. 21, 14: agmen ducere, Curt. 5, 13, 1; Tac. A. 1, 56: illa levem fugiens raptim secat aethera pennis, swiftly flying, Verg. G. 1, 409: fruaris tempore raptim, Hor. Ep. 2, 2, 198 et saep. (old form raptē, Ven. Fort. Vit. S. Mart. 4, 651).