Lewis & Short

rĕsĭpisco, īvi or ĭi (resipui, Cic. Att. 4, 5, 1; Afran. ap. Prisc. 897 P.; or Com. Rel. v. 16 Rib.; resipisti, Plaut. Mil. 4, 8, 34; resipisset, Cic. Sest. 38, 80; resipiit, Suet. Ner. 42), 3, v. inch. n. [resipio], to recover one’s senses, come to one’s self again; to revive, recover (class.): afferte aquamdum resipiscit … Jam resipisti? Plaut. Mil. 4, 8, 24, and 35; Ter. And. 4, 2, 15; Suet. Tib. 73; id. Ner. 42; Plin. 30, 10, 24, § 84: multo omnium nunc me fortunatissimum Factum puto esse, gnate, quom te intellego Resipisse, are returned to your senses, become reasonable, Ter. Heaut. 4, 8, 3; Afran. l. l.; Cic. Att. 4, 5, 1; id. Sest. 38, 80: ut tunc saltem resipiscerent, Liv. 36, 22; Tac. H. 4, 67 fin.; Suet. Aug. 48: fessi resipiscimus aestu, Prop. 3 (4), 24, 17; Tert. Apol. 17: a diaboli laqueis, escape, Vulg. 2 Tim. 2, 26.