Lewis & Short

1. ātrātus, a, um, P. a., as if from atro, āre [ater], clothed in black for mourning, dressed in mourning: cedo, quis umquam cenārit atratus? * Cic. Vatin. 12 fin.: plebes, Tac. A. 3, 2: senex, Suet. Galb. 18.
Also of suppliants: an atratus prodiret in publicum proque rostris precaretur, Suet. Ner. 47.
Poet. of the horses in the chariot of the sun darkened in an eclipse: Solis et atratis luxerit orbis equis, Prop. 4, 4, 34 (cf. id. 3, 7, 32: Et citius nigros sol agitabit equos).