Lewis & Short

scrūpŭlōsus, a, um, adj. [scrupulus].

  1. I. Lit., full of small sharp or pointed stones, rough, rugged, jagged (rare but class.): specus, Pac. ap. Prisc. p. 713 P.: tamquam e scrupulosis cotibus enavigavit oratio, * Cic. Tusc. 4, 14, 33: ruminatio corticis, Plin. 15, 23, 25, § 94: saltibus degressi scrupulosis et inviis, Amm. 19, 13, 1: vulnera aurium, for wearing jewelled drops, Tert. Cult. Fem. 10, 2.
  2. II. Trop. (only post-Aug.), very nice, exact, precise, anxious, careful, scrupulous: disputatio, Quint. 9, 1, 7: inquisitio, Front. Aquaed. 64; Plin. Ep. 3, 5, 7: scrupulosa quaedam et anxia in his commentariis, Gell. praef. § 13: locus, Aus. Grat. Act. 24: cura, Val. Max. 1, 1, 8: lector, App. M. 9, p. 230, 37: scrupulosus in deferendis potestatibus celsis, Amm. 30, 9, 3.
    Comp.: fides quorundam, Tert. Spect. 3: ratio ventorum, Plin. 18, 32, 75, § 325.
    Sup.: cultus deorum, App. de Deo Socr. p. 43, 2.
    Hence, adv.: scrūpŭlōsē (acc. to II.), carefully, accurately, diligently, scrupulously: scrupulose in partes sectā divisionis diligentiā, Quint. 4, 5, 6.
    Comp.: minutius et scrupulosius scrutantur omnia, Quint. 5, 14, 28: scrupulosius tractabo ventos, Plin. 2, 46, 45, § 118.
    Sup.: requirant corporis gesticulatorem, Col. praef. § 3.