Lewis & Short

spectāmen, ĭnis, n. [specto].

  1. * I. = specimen, a mark, sign, proof: spectamen bono servo id est, Ut absente ero rem sui eri diligenter Tutetur, Plaut. Men. 5, 6, 1.
  2. II. = spectaculum, a sight, scene, spectacle (Appuleian): miserum funestumque spectamen aspexi, App. M. 4, p. 151, 35: novum et memorandum, id. ib. 7, p. 193, 23.