Lewis & Short

1. aulĭcus, a, um, adj., = αὐλικός [αὐλή], of or belonging to a prince’s court, princely: apparatus, Suet. Dom. 4; luctatores, id. Ner. 45.
Hence subst.: aulĭci, ōrum, m., courtiers, Nep. Dat. 5, 2; Suet. Calig. 9.