Lewis & Short

azȳmus (azymon, Prud. Apoth. 421), a, um, adj., = ἄζυμος, unleavened (very freq. in Vulg.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: azymi panes, Vulg. Exod. 12, 8; ib. Jud. 6, 21: panis, Scrib. Comp. 133: lagana azyma, Vulg. Lev. 2, 4; ib. 1 Par. 23, 29; and so subst.: azȳma, ōrum, n., Vulg. Exod. 12, 15; ib. Lev. 8, 2 al.
    2. B. Esp., of the Jewish feast of unleavened bread: dies festus azymorum, Vulg. Luc. 22, 1: dies azymorum, ib. Act. 12, 3; 20, 6; also absol.: Erat pascha et azyma (Gr. [? = *HN TO PA/SXA KAI TA A)/ZUMA ?]), ib. Marc. 14, 1.
  2. II. Trop., unleavened, i. e. morally uncorrupted, pure: sicut estis azymi, Vulg. 1 Cor. 5, 7: in azymis sinceritatis, ib. ib. 5, 8.