Lewis & Short

tyrannis, ĭdis (acc. tyrannida, Cic. Att. 14, 14, 2), f., = τυραννίς.

  1. I. The sway of a tyrant, arbitrary or despotic rule, tyranny: o di boni! vivit tyrannis, tyrannus occidit, Cic. Att. 14, 9, 2; cf.: sublato tyranno tyrannida manere video, id. ib. 14, 14, 2: tyrannidem occupare, id. Off. 2, 23, 90; so Quint. 5, 11, 8: affectare, id. 7, 2, 54; 9, 2, 81: delere, Cic. Tusc. 2, 22, 52: destruere, Quint. 1, 10, 48; Just. 16, 4, 6; 21, 5, 11; Val. Max. 2, 10, ext. 1; 8, 9, ext. 2: (Pythagoras) odio tyrannidis exsul Sponte erat, Ov. M. 15, 61: tyrannis saeva crudaque Neronis, Juv. 8, 223.
    1. B. Transf., the region ruled by a tyrant: quinque et viginti talenta tyrannidem tuam exhaurirent? Liv. 28, 14.
  2. II. A female tyrant, Treb. XXX. Tyr. 31 fin.; cf. tyranna.