Lewis & Short

vectīgal, ālis (gen. plur. vectigaliorum, Suet. Aug. 101; id. Calig. 16: vectigalium, id. Tib. 49), n. [vectus, from veho], a toll, tax, impost paid to the State (cf.: tributum, census, stipendium).

  1. I. Lit.: in vectigalibus non solum adventus mali, sed etiam metus ipse affert calamitatemita neque ex portu neque ex decumis neque ex scripturā vectigal conservari potest, Cic. Imp. Pomp. 6, 15; C. Gracch. ap. Gell 11, 10, 3; Caes. B C 1, 35; id. B. G. 1, 18; 1, 36: pensitare, Cic. Imp Pomp. 6, 16: imponere agro, id. Agr. 2, 21, 55 sq.: levare agrum vectigali, id. Brut. 36, 136.
    1. B. Esp., an honorarium or contribution paid to a magistrate: praetorium, Cic. Att. 5, 21, 11: aedilicium, the contribution of a province to the games instituted by an œdile, id. Q. Fr, 1, 1, 9, § 26.
  2. II. Transf, of private affairs, revenue, rents, income, etc.: vectigalia urbana rusticis (anteponantur), Cic. Off. 2, 25, 88; cf.: ex meo tenui vectigali, id. Par. 6, 3, 49; Hor. C. 3, 16, 40; Col. praef. § 27; Plin. 9, 54, 79, § 168; 26, 3, 8, § 15; Plin. Ep. 7, 18, 2 sq.
    Prov.: magnum vectigal est Parsimonia, Cic. Par. 6, 3, 49.