Lewis & Short

2. vernus, a, um, adj. [ver], of or belonging to spring, spring-.

  1. I. Adj.: tempus, Lucr. 5, 802; 6, 369; Cic. Sen. 19, 70; id. Tusc. 5, 13, 37; Hor. A. P. 302 al.: aequinoctium, Liv. 33, 3, 5; Varr. R. R. 1, 28, 2; Col. 9, 14, 4: species diei, Lucr. 1, 10: venti, Hor. C. 4, 4, 7: frigus, Ov. M. 14, 763: flores, id. ib. 5, 554; Hor. C. 2, 11, 10: rosa, Prop. 3 (4), 4, 22: agni (opp. hiberni), Plin. 8, 47, 72, § 187: opera, id. 18, 26, 65, § 243: verno tempore, Amm. 15, 10, 4.
  2. II. Subst.: vernum, i, n., spring-time, the spring (late Lat. but in abl. post-Aug.); nom., Tert. Res. Carn. 12 med.; id. Spect. 9; gen., id. Jud. Dom. 2; Amm. 18, 4, 1; abl. verno, in the spring, Cato, R. R. 54, 3; Col. 4, 10, 3; Plin. 19, 5, 30, § 95: anni verno, Amm. 15, 10, 4.