Lewis & Short

vexātor, ōris, m. [vexo], a troubler, harasser, abuser, vexer (Ciceron.): custosne urbis an direptor et vexator esset Antonius, Cic. Phil. 3, 11, 27: aetatulae suae, id. Sest. 8, 18: furoris (Clodii), i. e. opposer, id. Mil. 13, 35.