Lewis & Short

vinctĭo, ōnis, f. [vincio], a binding, ligature (post-class.), Arn. 2, 87; Varr. L. L. 5, § 62 Müll.; a shoetie, Cels. 8, 22 fin.
Plur.,
Arn. 6, 203; Tert. Carn. Chr. 4; Cael. Aur. Acut. 3, 17.