Lewis & Short

ăd-hinnĭo, īvi, or ĭi, ītum, 4, v. n., to neigh to or after.

  1. I. Lit., constr. with dat. and acc., also ad and in with acc.: fortis equus visae semper adhinnit equae, Ov. Rem. Am. 634; cf. id. A. A. 1, 208; Plin. 35, 10, 36, § 95.
    Hence, of lewd persons, Plaut. Fragm. ap. Mai. p. 19; Prud. ap. Symm. 1, 57: aliquem, August. de Mor. Manich. 2, 19: in aliquam, Arn. 4, p. 135: so, ad aliquam, Vulg. Jer. 5, 8 al.
  2. II. Fig., to strive after or long for with voluptuous desire: admissarius iste ad illius orationem adhinnivit, gave his passionate assent to, expressed his delight in, etc., Cic. Pis. 28, 69: virginis delicatas voculas, App. M. 6, p. 185.