Lewis & Short

ădĭto, āvi, v. freq. [id.], to go to or approach often: ad eum aditavere, Enn. ap. Diom. 336 P. (Trag. v. 433 ed. Vahl.); perh. also Col. 8, 3, 4: aditet aviarius qui, etc. (instead of habitet): si adites propius, os denasabit tibi, Plaut. Capt. 3, 4, 75; where Ritschl reads adbites.