Lewis & Short

commōtĭo, ōnis, f. [commoveo], a moving, motion.

  1. I. Lit. (only post-class.): vasorum, Pall. Oct. 14, 5: ventris, Cael. Aur. Acut. 1, 13; 2, 9: capitis, id. Tard. 1, 1, 41; Vulg. Psa. 43, 15.
  2. II. Trop., a rousing, exciting, agitation, commotion (cf. commoveo, II. B.) (class.): commotionem accipi volunt temporarium animi motum, sicut iram, pavorem, * Quint. 5, 10, 28: commotio suavis jucunditatis in corpore, Cic. Fin. 2, 4, 13: animi, id. Tusc. 3, 4, 8.
    In plur.: animorum, Cic. Tusc. 4, 28, 61; and without animi, of the emotions or passions: temperantia moderatrix omnium commotionum, id. ib. 5, 14, 42; Lact. 6, 15, 9; 7, 10, 2.