Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

aufŭgĭo, fūgi, 3, v. n. [ab-fugio; cf. ab init.], to flee or run away, to flee from (very rare, but class.; not used by Catull., Tib., Lucr., Verg., Hor., or Ovid, nor by Sall., and used only twice in Cic. Oratt., and once in Tac.; syn.: fugio, effugio, diffugio): quā plateā hinc aufugerim? Plaut. Men. 5, 3, 5: Tum aquam aufugisse dicito, id. Aul. 1, 2, 16; id. Mil. 2, 6, 99; id. Capt. 4, 2, 95: denique hercle aufugerim Potius quam redeam, Ter. Hec. 3, 4, 10; id. Eun. 5, 2, 12: propter impudentissimum furtum aufugerit, Cic. Verr. 1, 35: si aufugisset (archipirata), id. ib. 5, 79: cum multos libros surripuisset, aufugit, id. Fam 13, 77; so id. ad Q. Fr. 1, 2, 4: ex eo loco, Liv. 1, 25: aspectum parentis, Cic. N. D 2, 43, 111 B. and K: blanditias, Prop. 1, 9, 30: donec Sisenna vim metuens aufugeret, Tac. H. 2, 8: Aufugit mihi animus, Q. Cat. ap. Gell. 19, 14.