Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ămātor, ōris, m. [amo].

  1. I. A lover, a friend, in an honorable sense (syn.: amans, amicus, studiosus): vir bonus amatorque noster, Cic. Att. 1, 20: urbis, Ruris, Hor. Ep. 1, 10, 1; so, sapientiae, Cic. Tim. fin.: pacis, id. Att. 14, 10: antiquitatis, Nep. Att. 18: amatores Catoni desunt, i. e. readers of his writings, Cic. Brut. 17, 66 (cf. just before: Catonem quis nostrorum oratorum legit?).
  2. II. In a dishonorable sense, a lover, paramour, gallant, Plaut. Rud. 2, 1, 28; so id. ib. 2, 1, 30: amator mulierum, id. Men. 2, 1, 43: Philocomasio amator (dat. for Philocomasii), id. Mil. 5, 38: adulter an amator, Cic. Cael. 20: aliud est amatorem esse, aliud amantem, id. Tusc. 4, 12, 27; Hor. Ep. 1, 1, 38 al.
    * Used as adj.: amatores oculi, App. M. 5, p. 169 med.

ămātōrĭus, a, um, adj. [amator], loving, amorous, relating to love (sensual), amatory: frui voluptate amatoriā, Cic. Tusc. 4, 34, 73: Anacreontis tota poësis amatoria est, id. ib. 4, 33, 71: virus, a love-potion, Plin. 8, 22, 34, § 83; cf. id. 9, 25, 41, § 79; so, medicamentum, Suet. Calig. 50, and absol.: ămā-tōrĭum, i, n., a means of exciting love, a philter, φίλτρον, Plin. 13, 25, 52, § 142; 28, 8, 27, § 106: ego tibi monstrabo amatorium: si vis amari, ama, Sen. Ep. 9; Quint. 7, 8, 2 al.
Adv.: ămātōrĭē, amorously, * Plaut. Merc. 3, 3, 20; * Cic. Phil. 2, 31, 77.