Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ap-pārĕo (adp-, Ritschl, Fleck., B. and K.; app-, Lachm., Merk., Weissenb., Halm, Rib.), ui, itum, 2, v. n., to come in sight, to appear, become visible, make one’s appearance (class. in prose and poetry).

  1. I.
    1. A. Lit.: ego adparebo domi, Plaut. Capt. 2, 3, 97: ille bonus vir nusquam adparet, Ter. Eun. 4, 3, 18; Lucr. 3, 25; so id. 3, 989: rem contra speculum ponas, apparet imago, id. 4, 157: unde tandem adpares, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 706 P.; id. Fl. 12 fin.: equus mecum una demersus rursus adparuit, id. Div. 2, 68; so id. Sull. 2, 5: cum lux appareret (Dinter, adpeteret), Caes. B. G. 7, 82: de sulcis acies apparuit hastae, Ov. M. 3, 107: apparent rari nantes, Verg. A. 1, 118, Hor. C. S. 59 al.
      With dat.: anguis ille, qui Sullae adparuit immolanti, Cic. Div. 2, 30 fin.; id. Clu. 53: Quís numquam candente dies adparuit ortu, Tib. 4, 1, 65.
      Once in Varro with ad: quod adparet ad agricolas, R. R. 1, 40.
    2. B. In gen., to be seen, to show one’s self, be in public, appear: pro pretio facio, ut opera adpareat Mea, Plaut. Ps. 3, 2, 60: fac sis nunc promissa adpareant, Ter. Eun. 2, 3, 20; cf. id. Ad. 5, 9, 7: illud apparere unum, that this only is apparent, Lucr. 1, 877; Cato, R. R. 2, 2: ubi merces apparet? i. e. illud quod pro tantā mercede didiceris, Cic. Phil. 2, 34: quo studiosius opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet, id. Rosc. Am. 41 fin.: Galbae orationes evanuerunt, vix jam ut appareant, id. Brut. 21, 82: apparet adhuc vetus mde cicatrix, Ov. M. 12, 444; 2, 734: rebus angustis animosus atque fortis appare, Hor. C. 2, 10, 22: cum lamentamur, non apparere labores Nostros, are not noticed, considered, id. Ep. 2, 1, 224, so id. ib. 2, 1, 250 al.; Plaut. Men. 2, 1, 14; cf. id. Am. 2, 2, 161 and 162.
      Hence, apparens (opp. latens), visible, evident: tympana non apparentia Obstrepuere, Ov. M. 4, 391: apparentia vitia curanda sunt, Quint. 12, 8, 10; so id. 9, 2, 46.
  2. II. Trop.: res apparet, and far more freq. impers. apparet with acc. and inf. or rel.-clause, the thing (or it) is evident, clear, manifest, certain, δῆλόν ἐστι, φαίνεται (objective certainty, while videtur. δοκεῖ, designates subjective belief, Web. Uebungssch. 258): ratio adparet, Plaut. Trin. 2, 4, 17: res adparet, Ter Ad. 5, 9, 7: apparet id etiam caeco, Liv 32, 34. cui non id apparere, id actum esse. etc., id. 22, 34; 2, 31 fin.: ex quo adparet antiquior origo, Plin. 36, 26, 67, § 197 al.: adparet servom nunc esse domini pauperis, Ter. Eun. 3, 2, 33: non dissimulat, apparet esse commotum, Cic. Phil. 2, 34: apparet atque exstat, utrum simus earum (artium) rudes, id. de Or. 1, 16, 72: quid rectum sit, adparet, id. Fam. 5, 19; 4, 7: sive confictum est, ut apparet, sive, etc., id. Fl. 16 fin.; Nep. Att. 4, 1; Liv. 42, 43: quo adparet antiquiorem hanc fuisse scientiam, Plin. 35, 12, 44, § 153 al.
    Also with dat. pers.: quas impendere jam apparebat omnibus, Nep. Eum. 10, 3; and, by attraction, with nom. and inf., as in Gr. δῆλός ἐστι, Varr. R. R. 1, 6, 2: membra nobis ita data sunt, ut ad quandam rationem vivendi data esse adpareant, Cic. Fin. 3, 7, 23, ubi v. Otto: apparet ita degenerāsse Nero, Suet. Ner. 1; or without the inf., with an adj. as predicate: apparebat atrox cum plebe certamen (sc. fore, imminere, etc.), Liv. 2, 28; Suet. Rhet. 1.
  3. III. To appear as servant or aid (a lictor, scribe, etc.), to attend, wait upon, serve; cf. apparitor (rare): sacerdotes diis adparento, Cic. Leg. 2, 8, 21: cum septem annos Philippo apparuisset, Nep. Eum. 13, 1: cum appareret aedilibus, Liv. 9, 46 Drak.: lictores apparent consulibus, id. 2, 55: collegis accensi, id. 3, 33: tibi appareo atque aeditumor in templo tuo, Pompon. ap. Gell. 12, 10: Jovis ad solium Apparent, Verg. A. 12, 850 (= praestant ad obsequium, Serv.).