Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

argūmentor, ātus, 1, v. dep. [argumentum].

  1. I. To adduce proof of a thing, to prove: ego neque in causis, si quid est evidens, de quo inter omnes conveniat, argumentari soleo, Cic. N. D. 3, 4, 9; id. Verr. 2, 1, 57; id. Att. 3, 12: cum essem argumentatus, id. Brut. 80, 277; Liv. 39, 36 fin.
  2. II. To adduce something as proof: atque ego illa non argumentabor, quae sunt gravia vehementer, eum corrupisse, etc., Cic. Clu. 24: multa, Liv. 33, 28.
  3. III. To make a conclusion, to conclude: de voluntate alicujus, Cic. Inv. 2, 44; cf. Auct. ad Her. 4, 35.
    Note: Pass.: omnia argumentata nomina πιστωθέντα, Aufusius ap. Prisc. p. 792 P.