Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

con-vŏco, āvi, ātum, 1, v. a., to call together, to convoke, assemble; to call (esp. for consultation, to arms, etc.; class.; freq. in Cic. and the histt.).

  1. I. Lit.: qui dissipatos homines congregavit et ad societatem vitae convocavit, Cic. Tusc. 1, 25, 62; cf.: dissipatos homines in societatem vitae, id. ib. 5, 2, 5; id. Leg. 1, 20, 53: piscatores ad se, id. Off. 3, 14, 58; cf.: principes Trevirorum ad se, Caes. B. G. 5, 4 al.: Athenis philosophos in locum unum, Cic. Leg. 1, 20, 53: auditores, id. Brut. 51, 191; Plin. 10, 55, 76, § 155: concilium, Cic. Vatin. 7, 18; Caes. B. G. 1, 40; 2, 10 et saep.: senatum, Cic. Fam. 10, 12, 3: populumque senatumque, Ov. M. 15, 591: centuriones, Caes. B. G. 3, 5: tribunos militum, id. ib. 4, 23: praefectos equitum ad concilium, id. ib. 7, 66: ad contionem, Liv. 7, 36, 9.
    Also of one person: me in vestram contionem, Cic. Agr. 3, 4, 16 Zumpt (B. and K. evocaverunt); cf.: aliquos in colloquium, Curt. 9, 1, 23.
    Poet.: convocat hic amnes, Ov. M. 1, 276: Noctem Noctisque deos, as if allies, id. ib. 14, 405.
  2. II. Trop.: paulisper tace, dum ego mihi consilia in animum convoco, Plaut. Mil. 2, 2, 42; cf.: ego de re argentariā jam senatum convocabo in corde consiliarium, id. Ep. 1, 2, 56.