Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dĭūturne, adv., v. diuturnus fin.

dĭūturnus, a, um (diŭ-, Ov. F. 6, 352), adj. [diu], of long duration, lasting, long (class.; cf.: diutinus, longinquus): quid putet in rebus humanis diuturnum, qui cognoverit, quid sit aeternum? Cic. Rep. 1, 17; cf. gloria (opp. aeterna), id. ib. 6, 21; opp. extremum, id. de Sen. 19, 69: usus, id. Lael. 22 fin.: injuria, id. Fam. 6, 10, 5: bellum, id. de Imp. Pomp. 12 fin.: pax, id. Rep. 5, 2; id. Prov. Cons. 3: quies, Sall. C. 31: labor, Caes. B. C. 2, 45 fin.: obsidio, Ov. F. 6, 352: mala, id. Tr. 4, 6, 50 et saep.: status rei publicae, Cic. Rep. 2, 37; cf. res publica, id. ib. 1, 26; 2, 3: rex, id. ib. 2, 12: non potes esse diuturnus, i. e. your power, id. Phil. 2, 44, 113: dux, experienced, veteran, Amm. 16, 2, 2.
Comp.: equae, longerlived, Varr. R. R. 2, 7, 11; cf. filia, Ov. F. 6, 219; id. M. 3, 472: molestiae, of longer duration, Cic. Fam. 6, 13, 3: impunitas, Caes. B. G. 1, 14, 5: multa, Plin. 7, 55, 56, § 188.
Sup.: poenae diuturnissimae, Aug. Civ. Dei, 21, 23 init.
Adv.:
diūturne, Cic. Fam. 6, 10, 5 Orell. (dub. al. diuturnam).
Comp.: diuturnius, longer, Sid. Ep. 2, 14; 9, 9.