Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

gĕnu, ūs, n. (also nom. sing. gĕnum, n., Front. Ep. ad M. Caes. 5, 44; and gĕ-nus, m., Lucil. ap. Non. 207, 28; gen. sing. genuis; dat. genui, genu, Mart. Cap. 3, § 293.
In neutr., nom. and acc. sing. genus, Cic. Arat. 45; 46; 399; 403; plur. gēnvă, as a dissyllable, Carey’s Lat. Prosody, § 47; Verg. A. 5, 432; 12, 905; gen. plur. genuorum, Vitr. 9, 6 dub.; dat. plur. genubus, Sen. Thyest. 406; Hippol. 667; Mart. Cap. 3, § 293; but usu. genibus, Curt. 10, 5, 24; Tac. A. 12, 18; Liv. 44, 31 fin.; Ov. M. 13, 585) [kindr. with Sanscr. jānu; Gr. γόνυ; Goth. kniu; Germ. Knie; Engl. knee], the knee.

  1. I. Lit.: meus est ballista pugnus, cubitus catapulta est mihi, Umerus aries: tum genu ut quemque icero, ad terram dabo, Plaut. Capt. 4, 2, 17: hujus genus, Cic. ap. Serv. ad Verg. A. 3, 22: fine genus vestem ritu succincta Dianae, Ov. M. 10, 536: per aquam ferme genus tenus altam, Liv. 44, 40, 8 Drak. N. cr.: in ipsa genus utriusque commissura, knee-joint, Plin. 11, 45, 103, § 250: sedatis tibi doloribus genus, Fronto Ep. p. 134 Rom.: dolorem genus suscitare, id. ib. p. 138: ne quem in cursu capite aut cubito offendam aut genu, Plaut. Curc. 2, 3, 3: genu mehercule M. Antonium vidi, cum contente pro se ipse lege Varia diceret, terram tangere, Cic. Tusc. 2, 24, 57: genua inediā succidunt, Plaut. Curc. 2, 3, 30: dumque virent genua, Hor. Epod. 13, 4: genuum junctura, knee-joint, Ov. M. 2, 823: genuumque tumebat orbis, knee-pan, id. ib. 8, 809: ad genua accidere, Enn. ap. Non. 517, 16 (Com. Rel. v. 9 Vahl.): procidere, Sen. Contr. 7, 17, 12: ad genua se alicui submittere, Suet. Tib. 20; cf.: genua amplexus genibusque volutans Haerebat, Verg. A. 3, 607: atqui pol hodie non feres, ni genua confricantur, i. e. be clasped in earnest entreaty, Plaut. As. 3, 3, 80; so, fricare, ib. 88: nunc tibi amplectimur genua egentes opum, id. Rud. 1, 5, 16; cf.: exurgite a genibus, id. ib. v. 22: advolvi, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 1, 311; Tac. A. 1, 13 fin.; 6, 49; 15, 71; for which: genibus se advolvere or advolvi, Liv. 8, 37 fin.; 28, 34, 4; Vell. 2, 80 fin.: nixi genibus ab senatu petierunt, ne, etc., Liv. 43, 2, 2: muta metu terram genibus summissa petebat, Lucr. 1, 92: corde et genibus tremit, Hor. C. 1, 23, 8: jus imperiumque Phraates Caesaris accepit genibus minor, i. e. kneeling, beseeching, id. Ep. 1, 12, 28; Vulg. Phil. 2, 10 saep.: genu ponere, to bow the knee, Curt. 4, 6, 28; so, alicui, id. 8, 7, 13: genu flectere, Hier. in. Eph. 3, 14: inflexo genu adorare aliquem, Sen. Herc. Fur. 410: nixi genibus, on bended knees, Liv. 43, 2, 2: per tua genua te opsecro, Plaut. Curc. 5, 2, 31: genua incerare deorum, i. e. to attach to the statues of the gods wax tablets with prayers written on them, Juv. 10, 55.
  2. II. Transf., of plants, a knot, joint, usually called geniculum: a genibus (ferulae) exeuntia folia, Plin. 13, 22, 42, § 123.