Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

incrēdĭbĭlis, e, adj. [2. in-credo].

  1. I. Pass.
    1. A. That cannot be believed, incredible, extraordinary, unparalleled (class.): fides, Cic. Fam. 13, 54: quaedam et prope singularis et divina vis ingenii, id. Or. 1, 38, 172: voluptas, id. Cat. 1, 10: foedus sceleris, id. ib. 2, 4: furor, id. Sull. 27: rem facere incredibilem, id. Inv. 2, 13, 42: incredibilia probabilibus intexere, id. Part. 4, 12: incredibile est, it is incredible, id. Att. 13, 23, 3: praeter spem atque incredibile hoc mihi obtigit, unforeseen, Ter. Phorm. 2, 1, 9: incredibile est, quanta me molestia affecerit, Cic. Att. 15, 1, 1; so Quint. 1, 1, 32.
      With inf.: incredibile est, a filio patrem occisum, Quint. 7, 2, 31: incredibilem in modum concursus fiunt, Cic. Att. 5, 16, 3: incredibile quantum coaluere, Just. 36, 2 fin.
      With sup. in u (not in Cic.): incredibile memoratu est, quam facile coaluerint, Sall. C. 6, 2.
    2. B. Not worthy of belief, or that is not believed (ante-class.), Plaut. Bacch. 4, 3, 3.
  2. II. Act., unbelieving, incredulous (post-class.): incredibiles cogentur credere, App. Trim. p. 93, 25.
    Hence, adv.: incrēdĭbĭlĭter, incredibly, extraordinarily (class.): quibus ego incredibiliter delector, Cic. de Sen. 15, 51: consentire, id. Phil. 1, 15, 36: pertimuit, id. Att. 8, 7, 1.