Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-curro, curri and cŭcurri (incurri, Cic. Or. 67, 224; Liv. 1, 37, 3; 9, 21, 3; Curt. 4, 5, 19; Sen. Q. N. 5, 13, 1 saep.: incucurri, Liv. 27, 18, 19; Sen. Ep. 96, 1 al.), cursum, ĕre, v. n. and a. [in-curro], to run into or towards, run upon, fall in with, to rush at, assail, attack (class.).

  1. I. Lit.
          1. (α) With in: incurristi amens in columnas, Cic. Or. 67, 224: in domum, id. Off. 3, 17, 68; cf. fig.: mihi videtur praetorius candidatus in consularem quasi desultorius in quadrigarum curriculum incurrere, to run into, id. Mur. 27, 57: in aliquem, id. Planc. 7, 17: in hostem, Flor. 1, 9, 7.
          2. (β) With dat.: armentis incurrere fortibus, Ov. M. 7, 546: proeliantibus Romanis, to rush upon, Tac. A. 2, 16: levi armaturae hostium, Liv. 22, 17, 6: peditum signa cornibus incurrerunt, id. 28, 15, 3: Mauris, Sall. J. 101, 8.
          3. (γ) With a simple acc.: atque eos a tergo incurrerunt, Sall. Fragm. ap. Rufin. de Schem. Lex.: tota vi novissimos, to attack, Tac. A. 1, 51.
      1. 2. Milit., to make an inroad or irruption, to invade: in Macedoniam, Liv. 36, 25, 7: in agrum suum, id. 29, 5, 6: in provincias, Flor. 3, 4, 1.
    1. B. Transf., to border on: agri, qui in publicum Campanum incurrebant, Cic. Agr. 2, 30, 82.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: in oculos incurrentes, meeting the sight, Cic. Att. 12, 21, 5: id quod oculis incurrit, Sen. Ben. 1, 5: non solum in oculos, sed etiam in voculas malevolorum, Cic. Fam. 2, 16, 2: ordinem sequens in memoriam notam et aequalem necessario incurro, I am led to, etc., id. Brut. 69, 244: in maximam fraudem, to fall into, id. Off. 3, 13, 55: quaestus in odia hominum, id. ib. 1, 42, 150: in magnam aliquam difficultatem, id. Fam. 4, 2, 4: labor in varias reprehensiones, id. Fin. 1, 1: in morbos, in damna, in dedecora, id. ib. 14, 47: in alterum genus injustitiae, id. Off. 1, 9, 29: in memoriam notam et aequalem, id. Brut. 69, 244: in memoriam communium miseriarum, id. ib. 71, 251.
      1. 2. With acc. (post-class.), to incur: crimen loquacitatis, Lact. 2, 7 fin.; cf. pass.: incursus angor, Sid. Ep. 8, 9.
    2. B. Esp.
      1. 1. To run against, strike against, offend: si jactor in turba, accusoeum qui in me incurrit atque incidit, Cic. Planc. 7, 17: ut in eum non invasisse, sed incurrisse videamur, id. Sest. 6, 14.
        Absol.: quis est tam lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat? Cic. Fam. 9, 2, 2.
        With acc.: venantium agmen, Sulp. Sev. Dial. 2, 9, 6.
      2. 2. To commit a fault (only postclass.): nihil vitii mulier incurrit, Dig. 24, 1, 13: aliquid, Lampr. Alex. Sev. 12.
      3. 3. To rush upon, assault carnally: si nihil est, servis incurritur, Juv. 6, 331: sororem, App. M. 10, p. 250, 6.
      4. 4. Of events, to befall, happen, occur to: casus, qui in sapientem potest incurrere, Cic. Tusc. 5, 10, 29: in ipsos etesias, id. Fam. 15, 11, 2: tua λῆψις in quem diem incurrit, nescio, id. Att. 7, 7, 3: natalis plebeiis incurrens Circensibus, Suet. Tib. 26: disputatio, in quam non aliquis locus incurrat, Cic. Top. 21, 79.