Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-fāmis, e, adj. [2. in-fama], of ill report, ill spoken of, disreputable, notorious, infamous (class.): homines ceteris vitiis atque omni dedecore infames, Cic. Clu. 47, 130: Metellus, infamis auctor deserendae Italiae, Liv. 27, 11, 12: captarum pecuniarum suspicione, id. 42, 45, 8: Valens ob lucra et quaestus infamis, Tac. H. 2, 56: filius, Quint. 9, 2, 79: ut inops infamis ne sim, Plaut. Trin. 3, 2, 63.
Of things: domus infamis et pestilens, Plin. Ep. 7, 27, 5: digitus, the middle finger, because used in unbecoming and scornful gestures (cf. Juv. 10, 53), Pers. 2, 33 Gildersleeve ad loc.: tabella, Cic. Div. in Caecil. 7, 24: turpis adulescentia, vita infamis, id. Font. 11, 24: carmen, Ov. R. Am. 254: annus, Liv. 8, 18, 2: Alpes frigoribus, id. 8, 21, 31: scopuli, Hor. C. 1, 3, 20: materia, Gell. 17, 12, 1: quo facto (maledicto) condemnatus infamis efficitur, Paul. Sent. 5, 4, 19.
Adv.: infāmĭ-ter, infamously; only sup.: alicui infamissime adhaerere, Capitol. Pert. 13, 8.

in-fāmo, āvi, ātum, 1, v. a. [infamis], to bring into ill repute, to brand with infamy, to disgrace, dishonor, defame (rare but class.).

  1. I. Lit.: ut tua moderatio et gravitas aliorum infamet injuriam, Cic. Fam. 9, 12: Juppiter infamat seque suamque domum, Prop. 3, 11, 28 (4, 10, 28 M.): hunc infamatum, branded, Nep. Alc. 11: infamata dea, ill-famed, ill-renowned, Ov. M. 14, 446: Acheloön, Stat. Th. 7, 416: suspecti testes, quos vitae humilitas infamaverit, Paul. Sent. 5, 15, 1.
  2. II. Transf., to blame, accuse, charge (post-Aug.): aliquem temeritatis, Sen. Ep. 22: infamandae rei causa, Liv. 40, 7, 8: fidem, Quint. 10, 1, 74.