Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ingĕnĭōsē, adv., v. ingeniosus fin.

ingĕnĭōsus (ingĕnŭ-), a, um, adj. [ingenium], intellectual, superior in intellect, endowed with a good capacity, gifted with genius, of good natural talents or abilities, clever, ingenious.

  1. I. Lit.: Aristoteles quidem ait, omnes ingeniosos melancholicos esse, Cic. Tusc. 1, 33, 80: ingeniosi vocantur, id. Fin. 5, 13, 36: vir ingeniosus et eruditus, id. Att. 14, 20, 3: quo quisque est solertior et ingeniosior, id. Rosc. Com. 11, 31: homo ingeniosissimus, id. Mur. 30, 62: ad aliquid, Ov. M. 11, 313: dandis ingeniosa notis, id. Am. 1, 11, 4: esse in aliqua re, Mart. praef. 1: in poenas, Ov. Tr. 2, 342: res est ingeniosa dare, giving requires good sense, id. Am. 1, 8, 62.
  2. II. Transf., of inanimate things.
    1. A. Ingenious, clever: argumentum, Plin. 35, 10, 36, § 69.
    2. B. Adapted to, apt, fit for any thing: vox mutandis ingeniosa sonis, Ov. Am. 2, 6, 18: terra ingeniosa colenti, id. H. 6, 117: ad segetes ager, id. F. 4, 684.
      Sup.: ingenuosissimus, Inscr. Murat. 1742, 15.
      Adv.: ingĕnĭōsē, acutely, wittily, ingeniously: tractantur ista ingeniose, Cic. Ac. 2, 27, 87: electas res collocare, id. Inv. 1, 6, 81: dicere, Quint. 1, 6, 36.
      Comp., Plin. 15, 13, 12, § 42.
      Sup.: homo ingeniosissime nequam, Vell. 2, 48, 3.