Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mancĭpo (mancŭpo), āvi, ātum, 1, v. a. [manceps].

  1. I. To make over or deliver up as property by means of the formal act of purchase (mancipium; v. mancipium init.), to dispose of, transfer, alienate, sell (not in Cic.; for the true reading ap. Cic. Fin. 1, 7, 24, is emancipaverat; id. Sen. 11, 38, emancipatus; and id. Phil. 2, 21, 51, emancipatum).
    1. A. Lit.: alienos mancupatis, Alienos manumittitis, Plaut. Curc. 4, 2, 10: servos singulos actori publico, Tac. A. 2, 30; Gai. Inst. 2, 33: defundo mancipando, id. ib. 4, 131: quaedam, si credis consultis, mancipat usus, gives one a title to, makes one’s property, Hor. Ep. 2, 2, 159.
    2. B. Trop., to give up to, deliver up, subject: luxu et saginae mancipatus emptusque, Tac. H. 2, 71: corpus mero et stupro, App. M. 9, p. 223, 29: de ignaviae latebris retractus curiarum functionibus mancipetur, Cod. Th. 12, 1, 83.
  2. * II. I. q. manu capere, to seize, catch: ita capitur (alces): alioqui difficile est eam mancipari, Sol. 20.