Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mănĭpŭlāris or mănū̆pŭlāris (sync. mănĭplāris and mănū̆plāris), e, adj. [manipulus], with

  1. I. miles, or absol., of or belonging to a maniple or company, manipular (class.): pertica suspensos portabat longa maniplos: Unde maniplaris nomina miles habet, Ov. F. 3, 117: manipulares judices, who once were common soldiers, Cic. Phil. 1, 8, 20: imperator, one who rose from the ranks to be general (of C. Marius), Plin. 33, 11, 53, § 150.
  2. II. Subst.: mănĭpŭlāris (-plaris), is, m., a soldier of a maniple, a common soldier: Pompeium, tanquam unus manipularis, secutus sum, Cic. Att. 9, 10, 1: Rufus diu manipularis, dein centurio, mox praefectus, Tac. A. 1, 20: non placet quem scurrae laudant, manipularis mussitant, Plaut. Truc. 2, 6, 10: optimo quoque manipularium, Tac. A. 1, 21.
    1. B. Esp., a soldier of the same maniple, a fellow-soldier, comrade: postquam ex opsidione in tatum eduxi manuplaris meos, Plaut. Most. 5, 1, 7: si centuriati bene sunt manuplares mei, id. Mil. 3, 2, 3: conveniunt manuplares eccos, id. Most. 1, 3, 154: centurio, tres suos nactus manipulares, Caes. B. G. 7, 47: mei. id. B. C. 3, 91.