Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mōrōsē, adv., v. morosus fin.

1. mōrōsus, a, um, adj. [mos; cf. Cic. Tusc. 4, 24, 54], peevish, fretful, wayward, capricious, captious, morose (syn.: tristis, severus, gravis, difficilis; class.): usque eo difficiles ac morosi sumus, ut nobis non satisfaciat ipse Demosthenes, Cic. Or. 29, 104: at sunt morosi et anxii, et iracundi et difficiles senes, id. Sen. 18, 65: canities, Hor. C. 1, 9, 17.
Of excessive care: circa corporis curam morosior, particular, fastidious, Suet. Caes. 45.
Of things concr. and abstr.: cupressus natu morosa, that grows with difficulty, Plin. 16, 33, 60, § 139: morbus, stubborn, Ov. A. A. 2, 323: caelandi subtilitas, anxious, painful, Plin. 35, prooem. § 1: si tibi morosa prurigine verminat auris, Mart. 14, 23.
Hence, adv.: mōrōsē.

    1. 1. Peevishly, fretfully, captiously, morosely (class.): morose ferre hominum ineptias, Cic. Brut. 67, 236.
    2. 2. Scrupulously, carefully: terram non morose legit, Plin. 18, 13, 34, § 128.
      Comp.: pallium morosius ordinatum, Tert. Pall. 4.
      Sup.: morosissime, Suet. Aug. 66.