Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mŭlĭĕbris, e, adj. [mulier], of or belonging to a woman, womanly, female, feminine.

  1. I. Adj. (class.): loci muliebres, ubi nascendi initia consistunt, Varr. L. L. 5, 3: facinus, Plaut. Truc. 4, 3, 35: comitatus, Cic. Mil. 10, 28: vox, id. de Or. 3, 11, 41: vestis, Nep. Alc. 10, 6: venustas, Cic. Off. 1, 36, 130: fraus, Tac. A. 2, 71: impotentia, id. ib. 1, 4: certamen, i. e. de mulieribus, Liv. 1, 57: jura, id. 34, 3: Fortuna Muliebris, worshipped in memory of the wife and mother of Coriolanus, who persuaded him to retreat, Val. Max. 1, 8, 4; Liv. 2, 40.
    1. B. In a reproachful sense, womanish, effeminate, unmanly: parce muliebri supellectili. Mi. Quae ea est supellex? Ha. Clarus clamor sine modo, Plaut. Poen. 5, 3, 26 sq.: animum geritis muliebrem, Poët. ap. Cic. Off. 1, 18, 61 (Trag. Rel. p. 227 Rib.): muliebris enervataque sententia, Cic. Tusc. 2, 6, 15.
      Gram. t. t., feminine (opp. virilis): vocabulum, Varr. L. L. 9, § 40 sq. Müll.
  2. II. Subst.: mŭlĭĕbrĭa, ĭum, n.
    1. A. = pu denda muliebria, Tac. A. 14, 60: muliebria pati, to let one’s self be used as a woman, id. ib. 11, 36.
    2. B. Womanish things: muliebria cetera, Plin. 37, 2, 6, § 17 = menstrua: desierant Sarae fieri muliebria, Vulg. Gen. 18, 11.
      Hence, adv.: mŭlĭĕ-brĭter.
      1. 1. In the manner of a woman, like a woman: nec muliebriter Expavit ensem, Hor. C. 1, 37, 22: ingemiscens, Plin. 35, 11, 40, § 140: flere, Spart. Hadr. 14, 5: Hunni equis muliebriter insidentes, in the manner of women, Amm. 31, 2, 6.
      2. 2. Womanishly, effeminately: si se lamentis muliebriter lacrimisque dedet. Cic. Tusc. 2, 21, 48: ne quid serviliter muliebriterve faciamus, id. ib. 2, 23, 55: Antinăum suum muliebriter flere, Spart. Hadr. 14, 5.