Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pĕdes, itis, m. [pes], one that is or goes on foot.

  1. I. In gen.: etiam si pedes incedat, on foot, afoot, Liv. 28, 9, 15: cum pedes iret in hostem, Verg. A. 6, 881: silvā pedes errat in altā, Ov. M. 14, 364.
    Esp., apposit.: etiam si pedes incedat, Liv. 28, 9, 15: Macedones sciverunt ne (Alexander) pedes venaretur, Curt. 8, 1, 18: ipse equo desiluit, pedesque per nives ingredi coepit, id. 5, 6, 14: agmen circumibat pedes, id. 7, 3, 17.
  2. II. In partic.
    1. A. A foot-soldier: postulavit ne quem peditem ad colloquium Caesar adduceret, Caes. B. G. 1, 42: equitum et peditum copiae, foot-soldiers, foot, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 1: tria milia et septingenti pedites ierunt, Liv. 35, 40, 5.
      1. 2. Collect., in sing., foot-soldiers, infantry. cum pedes concurrit, Liv. 30, 34: in pedite robur, Tac. Agr. 12: simul pedes, eques, classis apud praedictum amnem convenere, Tac. A. 1, 60; id. H. 4, 70.
      2. 3. Transf.: equites pedites, as a general designation for the entire people; cf. colloq. Engl. horse, foot, and dragoons: equitum peditumque prolem describunto, Cic. Leg. 3, 3, 7: omnes cives Romani equites peditesque, Liv. 1, 44: Romani tollent equites peditesque cachinnum, Hor. A. P. 113.
        In sing.: quodvis genus hominum ibi videas, equitem, peditem, Plaut. Poen. 4, 2, 10.
    2. B. A land-soldier (opp. to a marine, classicus): classicae peditumque expeditiones, Vell. 2, 121, 1.