Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

piscātor, ōris, m. [piscor], a fisherman, fisher, Plaut. Rud. 4, 3, 48; 55: lanii, coqui, fartores, piscatores, Ter. Eun. 2, 2, 26: piscatores ad se convocat, Cic. Off. 3, 14, 58; Juv. 4, 26; Sen. Ep. 55, 6: piscatoris instrumentum, Paul. Sent. 3, 6, 66: PISCATORES PROPOLAE, Inscr. Fabr. p. 731, n. 450: PATRONVS CORPORIS PISCATORVM, Inscr. Orell. 4115.
Fig.: piscatores hominum, Vulg. Matt. 4, 19.

piscor, ātus, 1, v. dep. n. [piscis], to fish: ut ante suos hortulos piscarentur, Cic. Off. 3, 14, 58: piscemur, venemur, Hor. Ep. 1, 6, 57: animi laxandi causā piscabatur hamo, Suet. Aug. 83: piscatus est rete aurato, id. Ner. 30: retia in piscando durantia, Plin. 19, 1, 2, § 15: vado piscari, Vulg. Johan. 21, 3.
Prov.: piscari in aëre, to give one’s self useless trouble, to labor in vain, Plaut. As. 1, 1, 86: piscari aureo hamo, to risk more than the game is worth: minima commoda non minimo sectantis discrimine similes aiebat esse aureo hamo piscantibus, cujus abrupti damnum nullā capturā pensari potest, Suet. Aug. 25 fin.