Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. plĕcto, xi and xŭi, xum, 3, v. a. [root plek-; Gr. πλέκω, πλοκή; Lat. plicin sim-plic-is, im-plic-o, etc.; cf. 3. plaga].

  1. I. To plait, braid, interweave (rare; mostly in the part. perf. and poet.; not in Cic. or Cæs.; syn.: plico, flecto, necto].
    1. A. Lit.: crines plexueris, Vulg. Judic. 16, 13: coronam de spinis, id. Matt. 27, 29: plexa colligata significat ex Graeco, cui nos etiam praepositionem adicimus, cum dicimus perplexa, Fest. p. 230 Müll.: plexae coronae, Lucr. 5, 1399: flores plexi, Cat. 64, 284: colligationes, Vitr. 10, 1.
    2. B. Trop.: ple-xus, a, um, P. a., involved, intricate, entangled, ambiguous (ante-class.): plexa, non falsa autumare dictio Delphis solet, Pac. ap. Non. 237, 4.
  2. M. To twist, bend, turn: monstrabat vitulus quo se pacto plecteret, Phaedr. 5, 9, 3 dub. (al. flecteret).

2. plēcto, ĕre, v. a. [πλήττω], to beat, punish; in class. lang. usually in pass., to be punished, suffer punishment, be beaten.

  1. I. Act. (post-class; syn. punio): capite aliquem plectere, Cod. Just. 9, 20, 7: quae sibi ignoscunt et plectunt deum, Aus. Idyll. 6 praef.
  2. II. Pass.
    1. A. Lit.: Venusinae Plectantur silvae, Hor. C. 1, 28, 26: ego plectar pendens, Ter. Phorm. 1, 4, 43: tergo plecti, Hor. S. 2, 7, 105; id. Ep. 1, 2, 14. ut in suo vitio quisque plectatur, Cic. Leg. 3, 20, 46: ut in judiciis culpa plectatur, id. Clu. 2, 5: jure igitur plectimur, id. Off. 2, 8, 28: multis in rebus neglegentiā plectimur, because of negligence, id. Lael. 26, 85: inscia quod crimen viderunt lumina, plector, Ov. Tr. 3, 5, 49.
      With gen.: insimulationis falsae plecti, App. Mag. p. 274, 14.
      With abl.: morte plectendum est (sc. peccatum), Vulg. Deut. 21, 22.
    2. B. Transf., in gen., to blame: cavit, ne quā in re jure plecteretur, Nep. Att. 116.