Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

nōs, nostrum, etc., the plur. of ego, q. v. (gen. nostrōrum and nostrārum, for nostrum: nemo nostrorum, Plaut. Poen. 4, 2, 39: nostrarum quisquam, Ter. Eun. 4, 4, 11) [cf. Sanscr. nāu; Gr. νῶϊ], we: nos, nos, dico aperte, consules desumus, Cic. Cat. 1, 1, 5.
It is frequently used instead of ego: noshabemus, Cic. Fam. 1, 1, 4; Juv. 1, 15: nos patriam fugimus, Verg. E. 1, 4.
Instead of the gen. poss. noster is commonly used. But: impedis et ais "habe meam rationem." Habe nostrum, Cic. Att. 7, 9, 4.
So, freq. with omnium: communis nostrum omnium patria, Cic. Fl. 2, 5: communem omnium nostrum condicionem miserari, id. Mur. 27, 55: praesens omnium nostrum fortuna, Liv. 25, 38, 2; 21, 43, 18.
The gen. obj. is usually nostri, rarely nostrum: nil nostri miserere? Verg. E. 2, 7: memoria nostri tua, Cic. Fam. 12, 17, 1: amor nostri, id. ib. 5, 12, 3: nostri cupidine captus, Ov. M. 13, 762: vale, nostri memor, Juv. 3, 318.
Gen. part. nearly always nostrum: quem enim nostrum, Cic. Fam. 5, 12, 5: domus utriusque nostrum, id. Q. Fr. 2, 4, 2: Fabio amantissimo utriusque nostrum, id. Att. 8, 12, 1.
Plur. with sing. predic.: absente nobis for absente me, Ter. Eun. 4, 3, 7: nobis merenti, Tib. 3, 6, 55: insperanti nobis, Cato, 107, 5 sq.
It often takes the suffix -met, Hor. S. 1, 3, 67; 1, 10, 56.