Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mĕus, a, um (voc. meus for mi: proice tela manu, sanguis meus, Verg. A. 6, 835: Lolli meus, Sid. Ep. 1, 9; and: domine meus, id. ib. 4, 10; gen. plur meūm for meorum: pietas majorum meūm, Plaut. Cas. 2, 6, 66: meapte, Ter. Heaut. 4, 3, 8: meopte, Plaut. Most. 1, 2, 77: meāmet, id. Poen. 1, 3, 37; Sall. J. 85, 24; archaic form MIVS: MIEIS MORIBVS, Monum. Scip. in Inscr. Orell. 554; and mis = meis: ingens cura’st mis concordibus aequiperare, Enn. ap. Prisc. p. 955 P.; cf. Vahl. Enn. Ann. v. 131, p. 21), pron. possess. [me], my, mine, belonging to me, my own: haec ero dicam meo, Plaut. Am. 1, 1, 304: carnifex, Ter. And. 4, 1, 27: discriptio, made by me, Cic. Sen. 17, 59: crimen, against me, what I am blamed for, App. Mag. 10 init. p. 279: non mea est simulatio, is not my way, Ter. Heaut. 4, 5, 34: tempestate meā, in my day, Juv. 4, 140: meus sum, I am myself, in my right senses: pavidum gelidumque trementi Corpore, vixque meum firmat deus, Ov. M. 3, 689: quod quidem ego facerem, nisi plane esse vellem meus, quite independent, Cic. Leg. 2, 7, 17: vindicta postquam meus a praetore recessi, my own master, free, Pers. 5, 88: meus est, he is mine, I have him, have caught him, he is in my power: meus hic est: hamum vorat, Plaut. Curc. 3, 61: meus illic homost, id. Mil. 2, 3, 63; id. Ps. 1, 3, 147; id. Bacch. 1, 1, 70: hic homo meus est, id. Ps. 4, 7, 21: vicimus: en! meus est, exclamat Nāis, Ov. M. 4, 356: meus, my, my own, my dear, my beloved: Nero meus mirificas apud me tibi gratias agit, Cic. Fam. 13, 64, 1: civis, my fellow-citizen, Juv. 12, 121.
With apposite gen.: cui nomen meum absentis honori fuisset, Cic. Planc. 10, 26: quod meum factum dictumve consulis gravius quam tribuni audistis? Liv. 7, 40, 9. ut mea defunctae molliter ossa cubent, Ov. Am. 1, 8, 108.
Absol.: mĕi, ōrum, m., my friends or relatives, my adherents, my followers: ego meorum solus sum meus, Ter. Phorm. 4, 1, 21: flamma extrema meorum, Verg. A. 2, 431: meus homo, or simply meus, i. e. this silly fellow of mine: homo meus se in pulpito Totum prosternit, Phaedr. 5, 7, 32: at legatus meus ad emendum modo proficiscitur, Auct. Decl. Quint. 12, 18: stupor, this blockhead of mine, Cat. 17, 21: mea and mea tu, my love, my darling: mea Pythias, Ter. Eun. 4, 3, 14: mea tu, id. Ad. 3, 1, 2: o mea, Ov. M. 14, 761.
Voc.: mi, my dear! my beloved! o mi Aeschine, o mi germane! Ter. Ad. 2, 4, 4.
With the fem.: mi soror, App. M. 5, p. 166, 3; 4, p. 155, 6; 8, p. 205, 2: mi domina, Hier. Ep. 22, 1: mi catella, id. ib. 2: mi virgo, id. ib. 17.
In plur.: mi homines, mi spectatores, dear people, good spectators, Plaut. Cist. 4, 2, 8.
Neutr. absol.: mĕum, i, n., mine: quod subrupuisti meum, my property, i. e. my daughter, Plaut. Aul. 4, 10, 29; cf. meam, id. ib. v. 14; 26: meum est, it is my affair, my concern, my duty, my custom: non est mentiri meum, Ter. Heaut. 3, 2, 38: puto esse meum, quid sentiam, exponere, Cic. Fam. 6, 5.

    1. 2. Plur.: fundite quae mea sunt, cuncta, Juv. 12, 37.