Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pondĕrans, antis, Part. and P. a., from pondero.

pondĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [pondus], to weigh a thing (syn. examino).

  1. I. Lit.: granum, Plin. 18, 7, 12, § 66: semper amatorum ponderat illa sinus, Prop. 2, 13 (3, 8), 12: pugnos, Plaut. Am. 1, 1, 156: in unum omnia ponderata confunduntur, Scrib. Comp. 106.
  2. II. Trop., to weigh in the mind, to ponder, consider, reflect upon (class.): imprimis, quo quisque animo fecerit, ponderandum est, Cic. Off. 1, 15, 49: momento suo unamquamque rem ponderandam, id. Font. 6, 21: verborum delectum aurium judicio, id. de Or. 3, 37, 150: omnia voluptatibus et doloribus, id. Leg. 1, 13, 39: quid quisque admiserit non ex crimine, sed ex moribus ejusest ponderandum, id. Sull. 25, 69: non ex libidine aut levitate testium causas honestorum hominum ponderari, id. ib. 28, 89: non esse fidem ex fortunā ponderandam, id. Part. 34, 117: causas non ratione, sed verbis, id. Caecil. 21, 61: consilia eventis, id. Rab. Post. 1, 1: dum inventa ponderant et dimetiuntur, Quint. 8 prooem. § 27.
    Hence,
    1. A. pon-dĕrans, antis, P. a., in a neuter sense, weighing, weighty, heavy (post-class.): affectu ponderantiore, Sid. Ep. 8, 6 med. dub. (al. ponderatiore).
    2. B. pondĕrātus, a, um, P. a., weighed, pondered, well considered: ponderatiora beneficia, Nep. Fragm. 2 (v. also under ponderans).
      Hence, adv.: pondĕrātē, with due consideration (late Lat.), Hier. in Psa. 36; pondĕrātim, Cassiod. Var. 2, 40.