Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rĭgĕo, ēre, v. n. [prob. kindr. with ῤιγέω, frigeo], to be stiff or numb; to stiffen (syn.: concresco, conglacio).

  1. I. Lit. (class.).
      1. 1. With cold: frigore, Lucr. 3, 891; Cic. Tusc. 1, 28, 69 (opp. uri calore): gelu, Liv. 21, 32; Plin. Ep. 5, 6, 30; id. Pan. 82, 5: prata rigent, Hor. C. 4, 12, 3: stagnum, Col. 8, 17, 2: corpora omnibus, Liv. 21, 54; cf. poet.: horridus December, Mart. 7, 95.
      2. 2. Of any physical stiffness: gelido comae terrore rigebant, stood on end, bristled up, Ov. M. 3, 100; so, ora indurata, id. ib. 14, 503: ardua cervix (with horrent setae), id. ib. 8, 284: cerealia dona rigent, i. e. are hardened into gold, id. ib. 11, 122: vestes auroque ostroque, are stiff, stand out, Verg. A. 11, 72; cf.: terga boum plumbo insuto ferroque, id. ib. 5, 405: manicae ex auro, Sil. 4, 155: signa, Lucr. 5, 1427.
  2. II. Poet., transf., to stand stiff or upright: (pars summa scopuli) riget, Ov. M. 4, 526; 6, 573: late riget Tmolus, id. ib. 11, 150: sine frondibus arbos, id. ib. 13, 691: illitterati num minus nervi rigent? Hor. Epod. 8, 17.
  3. III. Trop., to remain unmoved, inert (very rare): feritas immota riget, Mart. 5, 31, 5.
    Hence, rĭgens, entis, P. a., stiff, inflexible, rigid, unbending (mostly post-class.).
      1. 1. Lit.: secui madidas ungue rigente genas, Ov. H. 5, 72: lorica ex aere, Verg. A. 8, 621: aqua, i. e. frozen, Mart. 14, 117: pars mundi ipsis aquilonis conceptaculis rigentissima, Sol. 15: caput (with praedurum), rigid, Quint. 11, 3, 69; cf. id. 2, 13, 9: interque rigentes (partes terrae), Tib. 4, 1, 165: gelu flumina, Plin. Pan. 82, 5.
      2. 2. Trop., stubborn, inflexible, unyielding: animus, Sen. Hippol. 413; cf.: vir tot malis, id. Thyest. 304.

rĭgo āvi, ātum, 1, v. a. [cf. Gr. βρέχω, to wet; Germ. Regen, rain].

  1. I. To wet, moisten, water, bedew any thing with a liquid (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.: irrigo, madefacio).
    1. A. Lit.: imbres omnia maria ac terras sparguntque rigantque, Lucr. 6, 612: Nilus rigat Aegyptum, id. 6, 714; Hor. C. 3, 3, 48 (for which, irrigat, Cic. N. D. 2, 52, 130); so, prata (fons), Lucr. 5, 602; Ov. F. 5, 210; cf.: lucum perenni aquā (fons). Liv. 1, 21: campos (Euphratis) accolae, Plin. 6, 27, 31, § 130: arbores, id. 17, 26, 40, § 249; cf. seminaria (opp. conspergere), Col. 5, 6, 8: quā Tanais Getas rigat, Tib. 4, 1, 146: lacrimis ora, Verg. A. 9, 251: fletibus ora, Ov. M. 11, 419; id. P. 2, 11, 9; id. A. A. 1, 532; Luc. 4, 180; Sen. Hippol. 990 al.
      Absol.: nubes nimbique rigantes, Lucr. 6, 521; so, accolae, Curt. 8, 9, 10.
      1. 2. Poet., transf.: natos vitali rore, i. e. to suckle, Cic. poët. Div. 1, 12, 20: solis uti lux ac vapor cernuntur terras rigare, bedew, flood, Lucr. 4, 203; cf. id. 5, 592: Babylonica, to wet (sc. with urine), id. 4, 1026.
    2. B. Trop., to water, bedew, etc.: omnium ingenia, Auct. Her. 4, 6, 9: ora alicujus Philetaeā aquā, Prop. 3 (4), 3, 52; Ov. Am. 3, 9, 26.
  2. II. Like irrigo, to lead, convey, or conduct water or any other liquid to a place (very rare).
    1. A. Lit.: aquam Albanam emissam per agros rigabis (= ad rigandum diduces), an old oracle in Liv. 5, 16 fin. Drak. N. cr.: vitalem sanguinem per venas, Plin. 11, 37, 69, § 182.
    2. B. Trop.: hinc motus per membra rigantur, are directed, conveyed, Lucr. 2, 262: somnum per pectora, Furius ap. Macr. S. 6, 1 (for which, irrigat, Lucr. 4, 908; Verg. A. 1, 692).