Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rŭbĕo, ēre, v. n. [v. ruber], to be red or ruddy (class.).

  1. I. In gen.: ulceribus quasi inustis omne rubere Corpus, Lucr. 6, 1166: per herbas Matutina rubent radiati lumina solis, id. 5, 462; cf. id. 6, 210: oculi luce, id. 6, 1146: ocelli flendo, Cat. 3, 18: Tyrio murice lana, Ov. A. A. 3, 170: sanguine litus Undaque, id. M. 11, 375; cf. cruore, id. ib. 4, 481: sanguineis aviaria baccis, Verg. G. 2, 430.
  2. II. In partic.
    1. A. To be reddened by blood: Sigea rubebant Litora, Ov. M. 12, 71 (cf. supra, with sanguine and cruore).
    2. B. To grow red, to redden, color up, blush: rubeo, mihi crede, Cic. Att. 15, 4, 3; id. Verr. 2, 2, 76, § 187; Hor. Ep. 2. 1, 267; 2, 2, 156; Juv. 1, 166.
      Hence, rŭbens, entis, P. a., being red, red, reddish.
    1. A. In gen.: in picturis ostroque rubenti, Lucr. 2, 35: rubenti minio, Tib. 2, 1, 55: murice, Verg. E. 4, 43: vere rubenti, id. G. 2, 319: rubente dextera, Hor. C. 1, 2, 2: in rubente folio, Plin. 16, 7, 10, § 29 (Jahn, in foliorum venis): rubentibus auriculis, Suet. Aug. 69: cur iracundissime sint flavi rubentesque, Sen. Ira, 2, 19, 5.
      Comp.: superficies, Plin. 37, 6, 23, § 89.
    2. B. In partic. (acc. to II. B.), red with shame, blushing: virgo Inficitur teneras ore rubente genas, Tib. 3, 4, 32: ore rubenti, Mart. 5, 2, 7; Claud. Laud. Stil. 2, 327.