Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sătĭĕtas, ātis, f. [satis], a sufficiency, abundance (syn. saturitas).

  1. I. In gen. (very rare): neque ulla ornandi satis satietas est, Plaut. Poen. 1, 2, 6.
    Plur.: quercus terrenis principiorum satietatibus abundans, parumque habens umoris et aëris, Vitr. 2, 9, 8; 2, 9, 9.
  2. II. In partic., subject., the state of being glutted or sated; a loathing, disgust, satiety (class. and very freq., esp. in the trop. sense and with Cicero; syn. fastidium).
    1. A. Lit.: cibi satietas et fastidium, Cic. Inv. 1, 17, 25: amarum ad satietatem usque oggerit, Plaut. Cist. 1, 1, 72; so, ad satietatem, Liv. 24, 38; Suet. Dom. 21; Plin. 18, 16, 43, § 148; 34, 17, 49, § 165: citra satietatem, id. 23, 6, 57, § 106: cum ea, quae leviter sensum voluptate moveant, facillime fugiant satietatem, Cic. de Or. 3, 25, 99: assidua, Plin. 8, 26, 40, § 96: nimia, id. 11, 34, 40, § 116.
      Hence,
      1. * 2. Concr., the superfluity, refuse of the food eaten, i. e. excrements, Sol. 2, § 33 (cf. saturitas, II. C.).
    2. B. Trop.: difficile dictu est, quaenam causa sit, cur ea, quae maxime sensus nostros impellunt voluptate et specie primā acerrime commovent, ab iis celerrime fastidio quodam et satietate abalienemur, Cic. de Or. 3, 25, 98; so (with fastidium) Quint. 5, 14, 30; Cic. Mur. 9, 21; (with taedium), Quint. 9, 4, 143: ab hac hominum satietate nostri discedere, Cic. Att. 2, 5, 1: mei, id. Mur. 9, 21: satietas provinciae, id. Fam. 2, 11, 1: dominationis, Sall. J. 31, 20: desiderium quietis et satietas gloriae, Curt. 6, 3, 1: ante inimicos satietas poenarum suarum cepisset quam, etc. (shortly before: poenarum ex inimicis satis est), Liv. 3, 59: satietatem amoris sumere, Ter. Phorm. 5, 5, 6: satietatem parere, Auct. Her. 4, 27, 38: studiorum omnium satietas vitae facit satietatem, Cic. Sen. 20, 76: vincere aurium satietatem, id. de Or. 3, 44, 174; cf.: ut varietas satietati occurreret, id. Or. 52, 174: omnibus in rebus similitudo est satietatis mater, id. Inv. 1, 41, 76; so, similitudinis, id. de Or. 2, 41, 177 (cf. 1. satio, II. B.): te deseret ille aetate et satietate, Plaut. Most. 1, 3, 39: adeo usque satietatem dum capiet pater Illius quam amat, Plaut. Am. 1, 2, 10: usque ad satietatem osculis frui, Petr. 131 fin.
      In plur.: non debent esse amicitiarum sicut aliarum rerum satietates, Cic. Lael. 19, 67.