Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. sōlo, āvi, ātum, 1, v. a. [solus], to make lonely or desolate; to lay waste, desolate (only a few times in the post-Aug. poets): urbes populis, Stat. Th. 4, 36: domos, id. ib. 5, 149; Sen. Oedip. 4.

sōlor, ātus, 1, v. dep. a.

  1. I. To comfort, console, solace (poet. and in post-Aug. prose; while consolor is class.): diffidentem verbis solatur suis, Plaut. Ep. 1, 2, 9: lenire dolentem Solando cupit, Verg. A. 4, 394: quos bonus Aeneas dictis solatur amicis, id. ib. 5, 770; Ov. F. 5, 237: inopem et aegrum, Hor. Ep. 2, 1, 131; Verg. A. 9, 290; Cat. 38, 5: solantia tollite verba! your words of comfort, Ov. M. 11, 685: solandus cum simul ipse fores, id. Tr. 5, 4, 42: et Caesar quamvis posthabitam deciens sestertii dote solatus est, Tac. A. 2, 86.
  2. II. With inanim. and abstr. objects, to soothe, ease, lighten, lessen, relieve, assuage, mitigate: famem concussā quercu, Verg. G. 1, 159: fluviis gravem aestum, Hor. C. 2, 5, 7: laborem cantu, Verg. G. 1, 293: aegrum testudine amorem, id. ib. 4, 464: curas, id. A. 9, 489: metum, id. ib. 12, 110: lacrimas, Ov. F. 2, 821: singulorum fatigatio quamlibet se rudi modulatione solatur, Quint. 1, 10, 16: desiderium fratris amissi aut nepote ejus aut nepte, Plin. Ep. 8, 11, 3: cladem Lugdunensem, Tac. A. 16, 13 fin.: quamvis repulsam propinqua spes soletur, id. ib. 2, 36.