Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sŏnĭtus, ūs (gen. soniti, Pac. and Cae cil. ap. Non. 491, 24 sq.), m. [sonus], a noise, sound, din, etc. (class.; in sing. and plur.): at tuba terribili sonitu taratantara dixit, Enn. ap. Prisc. p. 842 P. (Ann. v. 452 Vahl.); cf.: lituus sonitus effudit acutos, id. ap. Paul. ex Fest. p. 116 Müll. (Ann. v. 522 Vahl.): summo sonitu quatit ungula terram, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 281 Vahl.); imitated by Virg. A. 8, 596: ungularum, Plaut. Men. 5, 2, 113: tumultuosus, id. Trin. 5, 2, 52; cf. id. Bacch. 5, 2, 1: forum, id. Curc. 1, 3, 1; id. Mil. 4, 8, 67; id. Trin. 5, 1, 7: armorum, Lucr. 2, 49; Verg. G. 1, 474: vocis, id. A. 3, 669: tubae, Auct. Her. 4, 15, 21: tubarum, Verg. G. 4, 72: ventorum, Lucr. 6, 131: remorum, Caes. B. G. 7, 60: pedum, Ov. M. 5, 616: convivarum, Plaut. Most. 4, 2, 24: stertentium, Plin. 9, 10, 12, § 36: Olympi, i. e. the thunder, Verg. A. 6, 586: (ignis) ingentem caelo sonitum dedit, id. G. 2, 306: utero sonitum quater arma dedere, id. A. 2, 243; 9, 667: sonitum (veneni e poculo ejecti) reddere, Cic. Tusc. 1, 40, 96: fragor et sonitus, id. Rep. 2, 3, 6: verborum sonitus inanis, id. de Or. 1, 12, 51
Plur.: nosti jam in hac materiā sonitus nostros, i. e. my thundering speech, Cic. Att. 1, 14, 4; innumeros aeris sonitus, Stat. S. 1, 1, 68: sonituum discrimina, Vitr. 1, 1; Petr. 89.
Of an abstract subject: quae (eloquentia) cursu magno sonituque ferretur, Cic. Or. 28, 97.